Suspicious Delicious

Sint-Truiden – en straks de rest van Vlaanderen? – staat op z’n kop! De oorzaak is een kunstwerk van Lara Almarcegui: “De Puinhoop”. En die titel is letterlijk te nemen; de hoop puin die gepresenteerd wordt als kunstwerk is het overblijfsel van een gesloopte woning. De kunstenares had de bedoeling met dit werk of statement een aantal vragen op te roepen. Maar in plaats van vragen op te roepen, roept het bij een aantal mensen, ,iet gehinderd door enige filosofische reflectie, enkel maar agressie op. En dadelijk springt de commerciële zender mee op de kar: kijkcijfers gegarandeerd als je populisme in de ring brengt tegen de rede ... en vrees ook dat de uitslag op voorhand gekend is. Mijn conclusie is dan: dergelijke kunst blijft noodzakelijk om de rede als maatschappelijke drijveer actueel te houden tegen alle platte “Völkische Beobachtung” in.
Nochtans had ik bij dit kunstwerk eerder een déja vu: in de jaren ’70 zag ik ooit een werk van het Brusselse kunstenaarscollectief “Mass Moving Group” dat de mens moest voorstellen. Men had namelijk alle ingrediënten, materialen, stoffen e.d. waaruit een menselijk lichaam is opgebouwd, samengebracht in een ton, met als resultaat een bruin-grijze smurrie. De vragen dat dit werk opriep lijken mij identiek aan de ideeën die “De Puinhoop” opwekt.... Alleen heb ik geen weet van enige agressie in die tijd, wel een meer positieve benadering: een (vrouwelijke) biologieleerkracht had naar aanleiding van die “samengestelde mens” de kostprijs berekend aan de hand van de gangbare wereldmarktprijzen voor grondstoffen en was tot de conclusie gekomen dat een vrouwenlichaam duurder was dan het mannelijke. Is er niemand in de bouwsector die ook zo’n oefeningetje maken kan?