Autonaut op cosmostrade. (deel 5)

Dat het vuur mag blijven branden, ondertussen een kop koffie drinkend... een ritueel ontleend aan Michiel Hendrickx die het introduceerde in z’n programma “Het Bourgondisch complot” (spijtig genoeg is er geen link te vinden die maar enigszins verwijst naar dit mooie, pretentieloze programma) waar hij voluit de onthaasting propageerde. Het rustig voortkabbelen van de ene interessante plek naar de andere, is wat ook ons aanspreekt, zij het dan niet te water maar via de secundaire wegen.
Rituelen: stilaan komen we op een leeftijd dat rituelen terug een kans krijgen in ons dagelijks leven. Meer en meer ervaar ik ook het bezoeken van kunsttentoonstellingen, waardevolle oude gebouwen (waaronder kerken) of een natuurverschijnsel als een ritueel, een bewust gekozen confrontatie met de wezenlijke dingen van het leven, een confrontatie die een puur individuele beschouwing en reflectie mogelijk maakt die resulteert in een gemoedsrust waarmee je het leven & de dood tegemoet kan treden zonder ijdele hoop op meer dan dit aardse tranendal te bieden heeft.
Even wordt de contemplatieve rust aan de Moezel verstoord als een oude omgebouwde Renault bestelwagen zich naast ons parkeert. Een bejaard Frans koppel met twee kleinkinderen komen danig bezweet uit het voertuig gekropen. De oma maakt heel wat drukte en wanneer ze tenslotte staan zoals het volgens de oma zou moeten, komt opa naar ons toe en begint een praatje over z’n verlichtingssysteem in z’n Renault dat werkt op zonne-energie. Van ver roept oma: “Ha, die spreken Frans?” en dadelijk komt ze er bij staan en praat gretig mee. Bleek dat ze geen woord Duits kenden, noch begrepen en dus op ons waren aangewezen om de prijzen en geplogenheden op deze parking toe te lichten (alle informatie stond op een groot bord aan de inrit...). Mogen wij ons toch gelukkig prijzen dat we na al die jaren nog steeds de vruchten plukken van het ooit genoten taalonderwijs en de daarmee ingeprente attitude om snel een minimum aan vreemde woordenschat op te pikken : quasi nergens in Europa voelen wij ons analfabeet.