Autonaut op cosmostrade. (deel 3)

Net als Julio & Carol kennen we dat gevoel, die merkwaardige ervaring dat de autostradeparkings, alhoewel desolate betonwoestijnen met enkel de geur van benzine & rubber en het geraas van zij die nog niet aan stoppen toe zijn, er bij horen als ornament van de jaarlijkse vakantie. Maar stilaan hebben we ervaren dat de secundaire wegen zoveel leuker zijn voor het “onderwegzijngevoel”. Dus beperkten we ons dit jaar tot de 1ste honderd kilometers tot de autostrade om daarna, in de buurt van Trier de cosmostrade te verlaten op zoek naar het echte Duitsland. Vanaf Trier zouden we de Moezel stroomafwaarts volgen. Met de logica van de Franse bewegwijzering in ons geheugen gegrift (na al die jaren toeren in Frankrijk) waren we al snel afgedwaald en heeft het een tijdje geduurd voor we uit de buurt van Trier geraakten en de Moezel eindelijk konden volgen, richting Koblenz. De Duitse wegwijzers vergen een heel gedetailleerde kennis van de regio waar je doorrijdt, want enkel de eerst volgende dorpjes of gemeenten staan aangegeven, dus niet zo als in Frankrijk waar in elk godvergeten gat minstens één wegwijzer te vinden is die wijst naar Parijs. Eens de weg gevonden die langs de Moezel loopt, was het leed geleden en konden we genieten van het mooie landschap. Vanuit je hoge zetel in de woonmobiel heb je een prachtig panoramisch zicht en krijg je de neiging om gewoon voor de lol te cruisen. Op die momenten kwam bij mij het gevoel dat zo’n woonmobiel zeer vergelijkbaar is met een plezierboot.