Bredero revisited.

Iedereen die ook maar even op school gezeten heeft kent de “Spaanse Brabander” van Bredero; een toneelstuk over een zelfvoldane protserige, maar niet al te snuggere Antwerpenaar. Leuk was dan ook om mijn kennis van de Nederlandse literatuur opgefrist te weten terwijl ik even uitrustte ergens op een godvergeten terrasje in de Westhoek, zo’n 10 à 15 km van de kust. Pas gezeten en een koffie besteld, werd de rust onverbiddelijk verstoord door een groep Antwerpse fietstoeristen die ook aan een pauze toe waren. Luidruchtig maakten ze duidelijk hoe verwant ze wel zijn aan het archetype van de noorderbuur. Maar uiteindelijk maakte een onvergetelijke oneliner onze dag goed: “Vanaf hier rijden we seffens naar Sint Istenbald (het dorpje waar zowat iedere Antwerpse scholier minstens één week heeft doorgebracht in de wereldberoemde stedelijke kinderkolonie en er zoals ex-BRT-journalist Paul Muys meestal een trauma aan overgehouden) waar ik een pannenkoek met appeltjes wil eten”.

begrijpe wie kan

Een paar maanden geleden dankte Ford genk een paar duizend man af. Vandaag gaan ze de productie van Mondeo's terug opdrijven met zo'n vijfduizend eenheden. Maar de afgedankte werknemers terug in dienst nemen, komt niet ter sprake... fantastisch toch dat neo-liberaal marktdenken. En die werklozen...blijven solliciteren en herscholen zekers?

Als dan

Als dan (gewaaromd)
Zorgt voor indien
Desalniettemin
Zonder te weten
Enkel te voelen
Nooit te verklaren
Enkel achteraf
En aan niemand gevraagd.

multiculinair

Leven we nu in een multiculturele maatschappij of zijn we blijven steken in het stadium van het multiculinaire?

Amerika, het beloofde land

Aantal gedetineerde zwarten tijdens de apartheid in Zuid-Afrika, 1993: 851 per 100.000. Aantal gedetineerde zwarten in het huidige Amerika: 7150 per 100.000. (This Magazine, januari-februari 2004)... als je dit leest dan weet je, wat in Irak gebeurt met niet-blanken, is geen toeval. Niet de vrijheid als algemeen beginsel moet verdedigd, maar de vrijheid van de blanke westerling om te heersen moet gevrijwaard.

Gratis? Neen, geen 2 maal betalen !

Heel wat mensen doen lacherig over de huidige “gratis-politiek”, maar als je eens goed nadenkt, kan je alleen maar kritiek hebben over de manier waarop het verhaal gebracht wordt en veel minder op het inhoudelijke. Zelf kan ik er volledig inkomen dat we voor een aantal overheidsdiensten, wanneer we er gebruik van maken (!), niet een 2de keer moeten betalen (je zou dit eigelijk ook remgeld moeten noemen, zoals in de gezondheidszorg). Ik verklaar me nader: momenteel betaal je belastingen opdat de overheid openbaar vervoer organiseert, en zolang je er geen gebruik van maakt (de bussen, trams en treinen leeg laat rondrijden) is er geen probleem, maar als je er gebruik van wil maken, moet je extra betalen! Waarom dan eerst belasting betalen om zo’n overheidsdienst op te richten? Als je dus betaald hebt voor een overheidsdienst is het toch logisch dat je er gebruik van maakt en liefst zoveel mogelijk. Eigenlijk gaat het in de discussie dus niet over al dan niet gratis.
Misschien wordt het met volgend voorbeeld nog duidelijker: je koopt een brood en iedereen gaat er van uit dat je het zal opeten, geen zinnig mens die er aan denkt om dan een extra vergoeding te vragen per sneetje dat je nuttigt om anders moord en brand te schreeuwen dat je maaltijd nooit gratis kan zijn...
Als ik verder door denk kom ik ook tot de conclusie dat er nog meer openbare diensten “gratis” (een verkleuterende vereenvoudiging... de media zijn afgestemd op een gemiddelde 12-jarige naar het schijnt); waarom nog postzegels plakken als je reeds betaald hebt voor het bestaan van een overheidsdienst als de post, enz...

Plichtsbewustzijn.

Het antwoord is geweten:
zolang de vraag niet wordt gesteld,
de waarheid afgemeten
en principes bijgesteld.

maar

We zijn 't ons zelf verplicht
de vraag te blijven stellen:
de vraag die zorgt voor tegenwicht,
de balans moet eenmaal overhellen.

want

We kennen de horizon
in volle zijn ontplooid:
als iemand maar eens naderen kon,
want bereiken lukt ons nooit

verkiezingskoorts (deel 1 van een lange reeks)

De verkiezingscampagne komt nu op gang. Het wordt stilaan tijd om een keuze te maken welke kandidaat mijn stem zal krijgen. Wikken en wegen wordt het, misschien wel tot zondagochtend dertien juni... terwijl ik ondertussen in Proust (Op zoek naar de verloren tijd) gegrepen wordt door een zinnetje die me deze verkiezingscampagne niet meer zal loslaten: ... de gewoonte om te denken is soms een beletsel om de realiteit te ervaren ... Een kwestie van perceptie?

zondagavondblues

Wanneer weemoed kanker wordt,
Wie zal me nog benijden
Dan
Éénmaligheid of malligheid
Wat blijft is lijden.

Tot tranen bedroefd
Maar het wenen laat zich wachten