La Meglia Gioventu: nu op Canvas!

La Meglia Gioventu is een prachtige film: een tweedelig verhaal dat voor mij een stroom van associaties op gang bracht na het (bijna, want 6 uren) in één adem bekijken van deze film. Associaties die aangeven dat het meer dan een Italiaans tijdsbeeld schetst, het gaat m.i. over de Europese tijdsgeest van de 2de helft van vorige eeuw: vele feiten uit de film vind je binnen hetzelfde tijdskader terug ergens anders op dit continent.
Zo herinner ik me begin jaren 70 de discussie (vandaag noemen we dit een hype) over de antipsychiatrie, een discussie gestart door de antipsychiaters Cooper & Laing en zeer mooi in beeld gebracht door Kenneth Loach in de film “Family life”. Het verschil in reactie op het “revolutionair elan” door de arbeider en de arbeiderskinderen en de middle- en upperclass kinderen. Deze laatsten zouden met het nodige paternalisme de gewone man manu militari dwingen tot geluk... met voor Italië en Duitsland de Rode Brigades/RAF als desastreus gevolg. Waar zaten dat soort Belgische revolutionairen, vraag ik me nu af. Maar de ideologische rechtlijnigheid van toenmalige vrienden, deed ook hen, niet onderduiken in de illegaliteit, maar wel uit het zicht verdwijnen. Contacten beperkten zich tot om de zoveel jaar eens langs te komen met het verhaal van de nakende overwinning, ondertussen kilo’s verplichte lectuur achterlatend.
Het echte herstel van die vriendschappen gebeurde jaren later, toevallig. Ik was te moe om een kwartier te stappen naar het huis van mijn moeder en nam dan maar de tram waar de wattman een oude vriend bleek die de revolutie nog genegen was.
Maar er zat al sleet op z’n revolutionaire waarheid, wat maakte dat onze vriendschap terug een kans kreeg en tot op heden heeft stand gehouden. De revolutie van de grote waarheid heeft hij niet lang daarna definitief opgegeven. Niet zonder de nodige afkickverschijnselen: zo herinner ik me duidelijk z’n ontreddering tijdens “Tien Amien”.
Jaren later kregen ook de Rode Brigades een anekdotische plaats in mijn geheugen. Tijdens een Europees onderwijsproject bezocht ik regelmatig Bologna waar ik moest samenwerken met een Italiaanse collega: een generatiegenote die zich ooit nuttig had gemaakt om zich over een gevangen Rode Brigadist te ontfermen: zij bezocht de man regelmatig in de gevangenis al waar tijdelijk iets moois groeide maar nooit de volle bloei bereikte... slechts de wereldvreemdheid was haar deel gebleven.
Tijdens de film herinnerde ik me ook zeer duidelijk waar en met wie ik was tijdens de de finale van de wereldbeker voetbal die in deze film als auditieve achtergrond figureert. Het was een hete zondagmiddag, tijdens de jaarlijkse familie-BBQ, met op de achtergrond diezelfde wereldbeker: Italië tegen Duitsland. Voor mijn moeder was het vooral belangrijk dat die vermaledijde Pruisen op hun donder zouden krijgen... een ander tijdsgewricht een ander verhaal te verwerken!
Deze film is een aanrader voor elke generatie en ken je iemand die het merendeel van z’n jeugd gesleten heeft in de behandelde periode, hou je dan klaar want je kan ervan op aan dat de associatieve verhalen niet lang op zich zullen laten wachten.