Freya praat niet met stakers! Of toch?

Haar manier van omgaan met verworven sociale rechten (zwangerschapsverlof is overbodig...) gaf al aan in welke hoek je Freya Van Den Bossche moet situeren. Nu de non-profitsector staakt om z’n eisen kracht bij te zetten, roept Freya als de eerste de beste 19de eeuwse kapitalist dat er met stakers niet gepraat wordt. Ondertussen heeft iemand haar er aan herinnerd dat ze eigenlijk minister is namens de socialisten en komt ze schoorvoetend terug op haar statement dat er niet gepraat wordt zolang er gestaakt wordt. Opgegroeid als kind binnen de socialistische beweging zie ik het prentje duidelijk voor me. Wij, de proletenkinderen gingen naar de gemeenteschool (onder de voogdij van een socialistische schepen) en in het weekend naar de socialistische jeugdbeweging (zelfs in de jaren zestig vrij marginaal, ook qua aantallen...). de kinderen van de mandatarissen kwamen we zelden tegen op onze weg. Zij zaten niet op de gemeentescholen, neen, zij genoten van het betere onderwijs in de koninklijke athenea & lycea en naar hun weekendbezigheden kunnen we enkel raden, maar in de proletarische jeugdbeweging waren ze niet te bekennen.
Zo moet ook Freya, als dochter van een prominent mandataris, opgevoed zijn, ver weg van het proletendom waar papa z’n carrière aan te danken had/heeft. Een probleemloze middleclass-opvoeding waardoor Freya zich nu manifesteert als een neoliberaal die moeite heeft met een socialistische verworvenheid als het stakingsrecht. Ik ben dan ook nieuwsgierig naar de tekst die ze in het februarinummer van SAMENLEVING & POLITIEK gepubliceerd heeft: “De markt moet je omkaderen” en die te lezen is op de site: http://www.sampol.be/