2.9.07

Zomers einde.


Zo vaak ben ik kalm en rustig
En word plotseling droef te moe;
Tranen rijzen in mijn ogen,
'k Word in 't diepst der ziel bewogen
En weet zelf waarom noch hoe.
Cornelis Honigh (1845-1896)

Gepost door op

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)