Zweden is het land van het Folkhemmet, het ‘volkshuis’ dat in de naoorlogse jaren werd gebouwd door de sociaaldemocraten die hier met twee korte onderbrekingen de afgelopen driekwart eeuw regeerden. De staat zorgt hier voor zijn burgers van krybbe til grav (van de wieg tot het graf). De gezondheidszorg is gratis. Het onderwijs is gratis en nog goed ook. Het openbaar vervoer werkt. Er zijn geen noemenswaardige files. Het verkeer verloopt zeer gedisciplineerd. Alcohol is op de bon. Hangjongeren, junks, daklozen; je ziet ze niet. Niemand dringt voor in winkels. Niemand lijkt gestresseerd of verzuurd. Zweden is de meest egalitaire samenleving ter wereld. Toen Ferrari in de jaren van de dotcom-hausse een vestiging opende in Stockholm, werd die wegens gebrek aan belangstelling vrij snel opgedoekt. Uit de band springen wordt hier niet gewaardeerd. ‘Lagom’, is het nationale devies, een onvertaalbaar woord dat zoveel wil zeggen als ‘precies genoeg’, of ‘meer moet het niet zijn’. En ondertussen alle rechtse rakkers – all over Europe: van De Decker tot Wilders – maar fulmineren over het Zweedse model, want waar zij voor staan is de ratrace van de geglobaliseerde markt, het recht van de sterkste.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten