Madame aldi...

Het resultaat van mijn stemtest geeft duidelijk weer in welke hoek ik zit. Geen probleem, want dat wist ik zelf wel: tenslotte is je politieke overtuiging (zou het voor iedereen moeten zijn...) een verlengstuk van je levensfilosofie, van de manier waarop je tegen het leven en de wereld aankijkt. Ondanks mijn resultaat zie ik mezelf nog niet stemmen voor “groen-uitroepteken”. Waarom niet? Een paar dagen geleden las ik een interview met een Aalsterse dame die overgestapt was van “groen-uitroepteken” naar SP.a. In de discussie rond de ecotaksen op verpakkingen had zij de euvele moed gehad om haar groene medestanders te wijzen op de sociale konsekwenties, namelijk dat die taksen wel eens de mensen zouden treffen die noodgedwongen (werkloos, klein pensioentje, ...) winkelden bij Aldi. Sindsdien noemen de “echte” groenen uit haar omgeving haar “Madame Aldi”... Dat soort misprijzen voor de gewone man herken ik ook in mijn gemeente bij de groenen. Daarom krijgen ze mijn stem niet en denk ik zelfs dat ze best nog eens struikelen over de kiesdrempel, kwestie van in alle nederigheid (deze Christelijke gave moet hen toch niet onbekend zijn) het sociale echt te integreren in een ecologische visie.