Bredero revisited.

Iedereen die ook maar even op school gezeten heeft kent de “Spaanse Brabander” van Bredero; een toneelstuk over een zelfvoldane protserige, maar niet al te snuggere Antwerpenaar. Leuk was dan ook om mijn kennis van de Nederlandse literatuur opgefrist te weten terwijl ik even uitrustte ergens op een godvergeten terrasje in de Westhoek, zo’n 10 à 15 km van de kust. Pas gezeten en een koffie besteld, werd de rust onverbiddelijk verstoord door een groep Antwerpse fietstoeristen die ook aan een pauze toe waren. Luidruchtig maakten ze duidelijk hoe verwant ze wel zijn aan het archetype van de noorderbuur. Maar uiteindelijk maakte een onvergetelijke oneliner onze dag goed: “Vanaf hier rijden we seffens naar Sint Istenbald (het dorpje waar zowat iedere Antwerpse scholier minstens één week heeft doorgebracht in de wereldberoemde stedelijke kinderkolonie en er zoals ex-BRT-journalist Paul Muys meestal een trauma aan overgehouden) waar ik een pannenkoek met appeltjes wil eten”.