Het jaarlijkse bezoek aan dezelfde kunsttentoonsteling heeft iets ritueels, dat zeer mooi te verklaren valt aan de hand van Leo Apostels visie op atheïstische religiositeit:
...Apostel ziet spiritualiteit als een religieus, transcenderend verschijnsel, een zoektocht naar eenheid met het leven en de dingen..Immers, alles wat het leven eigenlijk de moeite waard maakt (gevoelens, kunsten in ‘t algemeen, poëzie, muziek…) is irrationeel, in die zin dat de oorsprong ervan gezocht moet worden in wat Freud het ‘es’ noemt, het onbewuste drift- en gevoelsleven dus. Dat alles kan naderhand uiteraard op een rationele (hetgeen niet hetzelfde is als rationalistische, dit laatste is totaal reductionistisch) manier verklaard worden, maar die verklaring kan nooit in de plaats treden van de initiële ervaring zelf...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten